نویسندگان و قلم بدستان، پیش دستان و پیش آهنگان تمدن و فرهنگ در جامعه می باشد و درراس موضوعات مهم اجتماعی قرار دارند. نویسنده، کسی است که باید اهل رازو علم و درک باشد، از حسد ورزی، دزدی مطالب، قوم و نژاد پرستی دورباشد و باید مفکوره عالی ملی گرایی داشته باشد. نویسنده نباید از مقام و هنر خویش سوء استفاده نماید و از شانه های مردم به عنوان پلی برای رسیدن به اهداف شخصی خود کارگیرد. هدف از نویسندگی باید آگاهی مردم نسبت به موضوعات مهم اجتماعی و اقتصادی و تعلیمی باشد. اگر نویسنده و قلم بدست بخواهد که از راه قلم و نویسندگی به شهرت و سرمایه تنها دست یابد، هیچ وقت در بین جامعه محبوب نخواهد شد و صاحب موقف اجتماعی و مردمی نیز نمی گردد. باید انگیزه ملی و هدف عالی در وجود نویسنده پرورش داده شود.
نویسنده باید از موضوعات مهم جامعه به مردم
اطلاع رسانی نماید و اذهان آنها را روشن سازد، وجود مردم را از تاریکی نجات دهد و
به سوی رشد و ترقی سوق دهد. نویسنده باید همت مردم را بلند سازد و در دل مردم امید
واری های نسبت به آینده ایجاد نماید. نویسنده خوب هیچگاه از امکانات دفتر و قلم
خویش، به نفع شخصی خود کار نمی گیرد بلکه از آنها تا آخرین توان خویش برای پیش رفت
کار،استفاده می کند. نویسنده خوب، رابطه های اجتماعی و سیاسی ملت را با مسؤولین و رهبران
بر قرار می کند.
نویسنده باید قدرت تخیل و تحقیق را داشته باشد و
دارای تحصیل عالی در رشته ادبیات باشد. مهمترین چیزی که نویسنده را در کارهایش
موفق می سازد؛ هدف عالی است که نویسنده باید آن را داشته باشد.
وابستگی های بیش از اندازه حزبی و وقومی از
موفقیت های نویسنده می کاهد و مقام اجتماعی وی را نابود می سازد.
تعداد کسانی که به عنوان نویسنده در جمع
نویسندگان پا گذاشته اند، بی خبر از مسؤولیت های اجتماعی و اخلاقی نویسندگی که
دارند بی باکانه دست به توهین و تحقیر رهبران و بزرگان می زند و هر از گاهی برای
رسیدن به اهداف شخصی خود پهلو می گرداند. در قدم نخست باید آن روحیه نویسندگی را
در خود رشد داد و بعد ادعای نویسندگی کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر